Jaka jest natura umysłu? Umysł nie jest substancją ani przedmiotem

materialnym, lecz pulsowaniem światła Jaźni. Umysł nie jest niczym

innym, jak zawężoną formą Świadomości, tej samej Świadomości,

która stworzyła wszechświat[Pratyabhijnahridayam] powiada:

„Kiedy Cziti, Świadomość uniwersalna, schodzi poniżej swojego

wzniosłego stanu czystej Świadomości, staje się czittą-umysłem”.

Naturą Świadomości jest tworzenie i nawet wtedy, kiedy się

ogranicza, żeby stać się umysłem, nie traci swojej prawdziwej natury.

Tak jak w świecie zewnętrznym Świadomość uniwersalna stwarza

nieskończone wszechświaty, podobnie, kiedy zawęża się ona, aby stać

się umysłem, stwarza nieskończone wszechświaty wewnętrzne.

Jeżeli przyjrzymy się umysłowi, zobaczymy, że w każdej chwili daje

on początek nowym wewnętrznym światom myśli i fantazji,

podtrzymuje je na pewien czas, a potem pozwala, aby się rozpłynęły.

Ten proces trwa nieustannie. Nawet kiedy śpimy, umysł stwarza

światy snów. Umysł jest nieposkromiony, ponieważ jest on czystą

energią Świadomości.

UMYSŁ W STANIE REALIZACJI

Jaka jest rola umysłu w stanie realizacji i czego doświadcza umysł w

tym stanie? Czy nadal pojawiają się w nim idee?

Nawet po osiągnięciu realizacji Jaźni umysł pozostaje żywy. Umysł

nigdy nie przestanie istnieć, chociaż może zmienić się jego charakter.

Kiedy umysł wybiega i krąży pomiędzy przedmiotami zewnętrznymi,

staje się ograniczony. Otoczony zostaje zanieczyszczeniami świata

zewnętrznego. W stanie realizacji Jaźni zmniejsza się tendencja

umysłu do wybiegania na zewnątrz. Zamiast na zewnątrz, umysł

zwraca się do wewnątrz. Kiedy wybiega na zewnątrz i krąży pomiędzy

przedmiotami otaczającego nas świata, przybiera formę tych

przedmiotów. W ten sam sposób, kiedy zwraca się do wewnątrz,

roztapia się w Jaźni i przybiera formę Jaźni. Realizacja nie jest

niczym innym, jak roztopieniem się umysłu w Jaźni. W pismach

świętych stan ten nazywany jest śmiercią umysłu, ale w

rzeczywistości umysł nie umiera. Roztapia się w Jaźni i jednoczy z

nią. Umysł nie traci swoich właściwości, ale przestaje być czymś

odrębnym od Świadomości.

Dopóki istnieje ciało i musimy żyć na tym świecie, umysł pomaga

nam w wykonywaniu zwykłych czynności. Jednakże w stanie

realizacji jego natura jest inna. Nie funkcjonuje jedynie jako zwykły

umysł; funkcjonuje z całą mocą Świadomości. Staje się

zrównoważony i wolny od myśli, staje się cichy. Odczuwanie

nieszczęścia to nic innego, jak sieć myśli, a kiedy przekraczamy myśl,

doświadczamy najwyższej rozkoszy. Co więcej, kiedy umysł jednoczy

się z Jaźnią, uzyskuje moc Jaźni. Wtedy może dokonać bardzo wiele.

Może nawet przekazywać Siakti za pomocą myśli.

POTĘGA JAŹNI

Jeżeli naprawdę chcemy uporać się z problemami umysłu, musimy

zwrócić się w głąb i obudzić naszą własną siłę wewnętrzną. Wtedy

umysł z łatwością podda się naszej kontroli i doświadczymy Jaźni w

sposób bardzo naturalny. Mówi się, że Jaźń można osiągnąć przez

wiedzę. Jednakże wiedza, która odkrywa przed nami Jaźń, nie jest

zwykłą wiedzą, jaką zdobywamy z książek czy w szkole. Jest to

wewnętrzne zrozumienie jedności, zdanie sobie sprawy z tego, że

stanowimy jedność z Absolutem. W jaki sposób zdobywamy tę

wiedzę? Przychodzi ona do nas spontanicznie, kiedy budzi się w nas i

rozwija nasza energia wewnętrzna.

Ta energia wewnętrzna znana jest jako Kundalini i żyje ona w

każdym człowieku.

Swami Munktananda