promień jaźni

Jaka jest natura umysłu? Umysł nie jest substancją ani przedmiotem

materialnym, lecz pulsowaniem światła Jaźni. Umysł nie jest niczym

innym, jak zawężoną formą Świadomości, tej samej Świadomości,

która stworzyła wszechświat[Pratyabhijnahridayam] powiada:

„Kiedy Cziti, Świadomość uniwersalna, schodzi poniżej swojego

wzniosłego stanu czystej Świadomości, staje się czittą-umysłem”.

Naturą Świadomości jest tworzenie i nawet wtedy, kiedy się

ogranicza, żeby stać się umysłem, nie traci swojej prawdziwej natury.

Tak jak w świecie zewnętrznym Świadomość uniwersalna stwarza

nieskończone wszechświaty, podobnie, kiedy zawęża się ona, aby stać

się umysłem, stwarza nieskończone wszechświaty wewnętrzne.

Jeżeli przyjrzymy się umysłowi, zobaczymy, że w każdej chwili daje

on początek nowym wewnętrznym światom myśli i fantazji,

podtrzymuje je na pewien czas, a potem pozwala, aby się rozpłynęły.

Ten proces trwa nieustannie. Nawet kiedy śpimy, umysł stwarza

światy snów. Umysł jest nieposkromiony, ponieważ jest on czystą

energią Świadomości.

UMYSŁ W STANIE REALIZACJI

Jaka jest rola umysłu w stanie realizacji i czego doświadcza umysł w

tym stanie? Czy nadal pojawiają się w nim idee?

Nawet po osiągnięciu realizacji Jaźni umysł pozostaje żywy. Umysł

nigdy nie przestanie istnieć, chociaż może zmienić się jego charakter.

Kiedy umysł wybiega i krąży pomiędzy przedmiotami zewnętrznymi,

staje się ograniczony. Otoczony zostaje zanieczyszczeniami świata

zewnętrznego. W stanie realizacji Jaźni zmniejsza się tendencja

umysłu do wybiegania na zewnątrz. Zamiast na zewnątrz, umysł

zwraca się do wewnątrz. Kiedy wybiega na zewnątrz i krąży pomiędzy

przedmiotami otaczającego nas świata, przybiera formę tych

przedmiotów. W ten sam sposób, kiedy zwraca się do wewnątrz,

roztapia się w Jaźni i przybiera formę Jaźni. Realizacja nie jest

niczym innym, jak roztopieniem się umysłu w Jaźni. W pismach

świętych stan ten nazywany jest śmiercią umysłu, ale w

rzeczywistości umysł nie umiera. Roztapia się w Jaźni i jednoczy z

nią. Umysł nie traci swoich właściwości, ale przestaje być czymś

odrębnym od Świadomości.

Dopóki istnieje ciało i musimy żyć na tym świecie, umysł pomaga

nam w wykonywaniu zwykłych czynności. Jednakże w stanie

realizacji jego natura jest inna. Nie funkcjonuje jedynie jako zwykły

umysł; funkcjonuje z całą mocą Świadomości. Staje się

zrównoważony i wolny od myśli, staje się cichy. Odczuwanie

nieszczęścia to nic innego, jak sieć myśli, a kiedy przekraczamy myśl,

doświadczamy najwyższej rozkoszy. Co więcej, kiedy umysł jednoczy

się z Jaźnią, uzyskuje moc Jaźni. Wtedy może dokonać bardzo wiele.

Może nawet przekazywać Siakti za pomocą myśli.

POTĘGA JAŹNI

Jeżeli naprawdę chcemy uporać się z problemami umysłu, musimy

zwrócić się w głąb i obudzić naszą własną siłę wewnętrzną. Wtedy

umysł z łatwością podda się naszej kontroli i doświadczymy Jaźni w

sposób bardzo naturalny. Mówi się, że Jaźń można osiągnąć przez

wiedzę. Jednakże wiedza, która odkrywa przed nami Jaźń, nie jest

zwykłą wiedzą, jaką zdobywamy z książek czy w szkole. Jest to

wewnętrzne zrozumienie jedności, zdanie sobie sprawy z tego, że

stanowimy jedność z Absolutem. W jaki sposób zdobywamy tę

wiedzę? Przychodzi ona do nas spontanicznie, kiedy budzi się w nas i

rozwija nasza energia wewnętrzna.

Ta energia wewnętrzna znana jest jako Kundalini i żyje ona w

każdym człowieku.

Swami Munktananda